Παύση...

Αγαπητοί Αναγνώστες,

Με λύπη σας ανακοινώνω ότι το blog μας θα πάψει να ανανεώνεται για κάποιο χρονικό διάστημα. Το πρόγραμμα της σχολής ζορίζει, οι υποχρεώσεις αυξάνονται και η βοήθεια από τους αφανείς ήρωες της υπόθεσης μειώνεται αυτήν την περίοδο. 

Έτσι, για κάποιες εβδομάδες, ίσως και για ένα μήνα ή παραπάνω, το πρόγραμμά μας δεν θα τηρηθεί... Μπορεί που και που να κάνω κάποια ενημέρωση, αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα περισσότερο. Όμως, οι γλυκοί πειραματισμοί στην κουζίνα μου δε θα σταματήσουν! Επομένως, όταν επιστρέψουμε, θα το κάνουμε δυναμικά! 

Γι' αυτό, αντίο προς το παρόν! Τα λέμε σύντομα!..

Επιστρέψαμε!..

Γεια σας!

Όχι, όχι, δεν είναι ψεύτικο! Επιστρέψαμε με νέες συνταγές εμπνευσμένες απ' το πνεύμα των ημερών!.. Ναι, συνταγές που εκτελέσαμε σε κάποιες απ' τις συναντήσεις με τους φίλους μου. Σιγά-σιγά, θα αναρτηθούν όλα τα γλυκά που φτιάξαμε καθώς και φωτογραφίες που περιγράφουν λίγη απ' την ατμόσφαιρα της κουζίνας τότε. 

Λοιπόν, σήμερα το βράδυ μέχρι αύριο το πρωί, θα δημοσιευθούν πέντε συνταγές παραδοσιακών γλυκών του Πάσχα και κάτι ακόμα. Θα σας δείξω ένα εναλλακτικό τσουρέκι, το τσουρέκι που πρότεινε ο κύριος Άκης στο "Πρωινό mou" τον Απρίλη του 2012 και από τότε και κάθε χρόνο παρουσιάζει την ίδια συνταγή, θεωρώντας το "απόλυτο" τσουρέκι. Μετά, θα ταξιδέψουμε στο Παρίσι και θα κλέψουμε τις λαχταριστές μυρωδιές των φρεσκοψημένων brioche! Έπειτα, πάμε Κωνσταντινούπολη για να μασουλήσουμε λίγα βουτυράτα κουλουράκια. Επόμενος σταθμός μας, η Σαντορίνη, με τα παραδοσιακά μελιτίνια τους, κάτι καλτσουνάκια με τυρί και μαστίχα. Τέλος, πάμε Κύπρο και δοκιμάζουμε φλαούνες, κάτι αρωματικά τυροπιτάκια με εναλλακτική ζύμη. Η έκπληξη: θα σας παρουσιάσω τον τρόπο για να φτιάξετε τις δικές σας σπιτικές βαφές για τα πασχαλινά αυγά σας. Όλες θα είναι παρασκευασμένες από λαχανικά ή μπαχαρικά και θα δώσουν αρκετά έντονο χρώμα στα αυγά.

Δυστυχώς, ερχόμενος στα Χανιά για τις διακοπές του Πάσχα, ξέχασα τη φωτογραφική μηχανή μου. Ο λόγος που έγινε αυτό είναι λίγο χαζός αλλά ανθρώπινος... Το βράδυ πριν την αναχώρησή μου, ήρθαν στο σπίτι μου δύο παιδιά απ' τη σχολή και άργησαν να φύγουν, με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα να ξυπνήσω αργά και να φύγω βιαστικά για το αεροδρόμιο. Επομένως, φωτογραφικό υλικό, θα επισυναφθεί μετά τις διακοπές. Προς το παρόν, απολαύστε τις συνταγές!..

Καλές γιορτές και καλή επιτυχία στις δημιουργίες σας!.. 

Γλυκές Συναντήσεις

Γεια σας,

Σίγουρα θα αναρωτιέστε γιατί εδώ και τρεις εβδομάδες δεν έχει γίνει κάποια ανάρτηση, ε; Λοιπόν, ο λόγος είναι ο εξής: αυτά τα δύο Σαββατοκύριακα, με αφορμή τον ερχομό του Πάσχα, είπα να διοργανώσω κάποιες γλυκές συναντήσεις, δίνοντας την δυνατότητα στους φίλους μου, από τη σχολή ή όχι, να μαγειρέψουμε μαζί! Να δημιουργήσουμε ευφάνταστα και νόστιμα γλυκά που κάποια σχετίζονται με το Πάσχα και κάποια άλλα, όχι.

Έτσι λοιπόν, λόγω αρκετής πίεσης για τη συλλογή των υλικών, την οργάνωση των συνταγών καθώς και τον καθορισμό του προγράμματος, δεν είχα το χρόνο να ενημερώσω το blog... Όμως, οι προετοιμασίες συνταγών και γενικά, η ενασχόληση μου με το αντικείμενο των Γλυκών Αναδρομών δε σταμάτησε. Μόλις περάσει αυτή η Κυριακή, όταν διεξαχθούν δηλαδή και οι τελευταίες συναντήσεις, θα ανεβάσω αρκετές συνταγές. Θα κάνω και αφιέρωμα στις συναντήσεις για να πάρετε μια μικρή γεύση από το τι φάγαμε και το πώς περάσαμε...

Τα άτομα που συμμετείχαν ήταν όλα γνωστά σε μένα. Αποφάσισα να μην έχω ανοιχτή είσοδο για λόγους ασφαλείας, αφού το μέρος διεξαγωγής ήταν το σπίτι μου. Ίσως μια άλλη φορά... Ως τότε, καλή συνέχεια!..

Το "ονειρικό" βιβλίο του μήνα!

Γεια σας ξανά!

Μετά από ώρες διαβάσματος και ξεφυλλίσματος, αποφάσισα ποιο θα είναι το βιβλίο που θα μας απασχολήσει αυτόν το μήνα! Αυτό θα είναι το "Le Gateau De Mes Reves" του Christophe Michalak. Τα "γλυκά των ονείρων του" φτιάχνει ο κύριος Michalak και τα παρουσιάζει σε μας μέσο αυτού του βιβλίου. Είναι εντυπωσιακά και καθόλου δύσκολα μπορώ να πω. Ωραία χρώματα και γεύσεις, χωρίς πολλές φανφάρες, αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά αυτών των γλυκών. Εξάλλου, τίποτα λιγότερο δεν αρμόζει σε έναν παγκόσμιο πρωταθλητή της ζαχαροπλαστικής! Γιατί, για όσους δεν το γνωρίζετε, ο κύριος Christophe Michalak υπήρξε παγκόσμιος πρωταθλητής το 2005 στη ζαχαροπλαστική! Γι' αυτό κάντε υπομονή και κάτι εντυπωσιακό σας περιμένει...

Περίπατος στο Μαύρο Δάσος με άρωμα ...καμένου! (?..)

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Λοιπόν, σήμερα σας έχω δύο εκπλήξεις!.. Μπορεί να άργησα να αναρτήσω κάτι, αλλά καμιά φορά η αναμονή αξίζει... Όταν ακούτε "μαύρο δάσος" τι σας έρχεται στο μυαλό; Δέντρα που μιλάνε, νεράιδες που πετάνε εδώ και κει, ξωτικά που τρέχουν και τραγουδούν, κάνοντας φάρσες; Ή μήπως, κάτι μικρά μπλε πλασματάκια που ζουν σε μανιτάρια και τρώνε μούρα; Όχι, όχι, δεν θα μαγειρέψουμε στρουμφάκια!.. Όμως, είμαι σίγουρος πως αν ο Δρακουμέλ δοκίμαζε το συγκεκριμένο γλυκό, δε θα τα κυνηγούσε πια!..

Μα, το γλυκό στο οποίο αναφερόμαστε, δεν είναι άλλο από την Black Forest! Η αγαπημένη τούρτα μικρών και κυρίως μεγάλων, αλλάζει μορφή, μπαίνει σε ποτήρι του ουίσκι και ως μικρή επιρροή του ποτηριού, μεθάει. Ένα έργο τέχνης με πηγή έμπνευσης ένα αντίστοιχο που πουλάει ο κύριος Στέλιος στο Sweet Alchemy, έρχεται να σας αφήσει λίγη από τη μέθη του και να σας ταξιδέψει γλυκά. Ναι, να σας ταξιδέψει. Και μην περιμένετε ήρεμο ταξίδι!.. Θα έχει αρκετά σκαμπανεβάσματα που θα σας βοηθήσει να το απολαύσετε περισσότερο. Λίγο γλυκό, μετά πικρό, αρκετά ζεστό λόγω αλκοόλ και κάπως σοκολατένιο. Το φρουτάκι διατηρεί τις ισορροπίες και δίνει ταυτόχρονα χαρακτήρα στο γλυκό. Νομίζω, χωρίς υπερβολές, ότι αυτό εδώ καθώς και το πρωτότυπο (Sweet Alchemy), είναι τα μόνα black forest που απολαμβάνω να τρώω!

Καλά ως εδώ. Όμως, τι κάηκε; Χμμ, συνήθως το καμμένο είναι κάτι κακό και μη ελκυστικό. Ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις! Στην κουζίνα υπάρχει ένα 'υγρό' πού όταν καίγεται μας προϊδεάζει για κάτι πολύ νόστιμο! Ίσως, καταλάβατε για τι μιλάω. Εννοώ την καραμέλα φυσικά. Σας στέλνω τη συνταγή για μία κρέμα που ονομάζεται 'κρεμ μπριλέ' (creme brulee), δηλαδή 'καμένη κρέμα' και είναι αρκετά γνωστή τόσο στους Γάλλους όσο και στους περισσότερους Έλληνες. Γιατί 'καμένη'; Δε φταίει το σολάριουμ, αλλά η καμένη ζάχαρη στην επιφάνειά της! Η ιδέα να την φτιάξω ήρθε με την άφιξη ενός αγαπημένου μου προσώπου στην πόλη μας, που την ξέρει απ' την καλή και την ανάποδη! Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε!

Μαζί με αυτά, νέα βοηθήματα αναρτήθηκαν και στις 'βασικές παρασκευές' για το πώς να φτιάξετε τα δικά σας μεθυσμένα βύσσινα και πώς να κόβετε σε φέτες ένα παντεσπάνι.

Αυτά... Καλή διασκέδαση!!!

Μάθημα Ιστορίας

Γεια σας ξανά!

Είπα σήμερα να εγκαινιάσω επιτέλους τη σελίδα "Σπουδαία ...Ατυχήματα". Αυτό επιτεύχθηκε με την παρουσίαση της ιστορίας της δημιουργίας του αγαπημένου brownie. Όλοι ξέρουμε να το τρώμε. Κάποιοι ξέρουν να το φτιάχνουν. Πόσοι όμως ξέρουν σε ποιον οφείλει την ύπαρξή του; Ε, λοιπόν, όσοι δεν ξέρετε μπορείτε να το μάθετε διαβάζοντας την αντίστοιχη σελίδα. 

Σας εύχομαι μια καλή και διασκεδαστική ανάγνωση! 

Λίγα Μακαρόν ακόμα, παρακαλώ...

Γεια σας!

Χρόνια και ζαμάνια! Λοιπόν, ο Φλεβάρης μας αποχαιρέτησε και τώρα θα πρέπει να ανεχτούμε το Μάρτη... Μαζί με τον Φλεβάρη, μας αποχαιρετά και το βιβλίο του Pierre Herme "Macarons". Όμως, μη στενοχωριέστε... Δεν θα το αφήσουμε τελείως. Σίγουρα θα αναρτήσω κι άλλες συνταγές του, βέβαια λίγο διάσπαρτες και σε μη καθορισμένο χρονικό διάστημα. Πάντως, για να μην παραπονιέστε, σήμερα δημοσίευσα άλλες τρεις συνταγές για αυτά τα υπέροχα μικρά γλυκάκια.

Πρώτα, τα μακαρόν με πικρή σοκολάτα. Είναι διαφορετικά απ' τα συνηθισμένα αλλά εξίσου νόστιμα. Τρως μια μπουκιά και αρχικά νιώθεις το ζουμερό και γλυκό μπισκοτάκι να σου γλυκαίνει το στόμα. Μετά, αρχίζει να λιώνει η κρέμα σοκολάτα και λόγω της έντονα μεστής γεύσης της, νομίζεις ότι έχει κάποιο αλκοολούχο ποτό. Μετά απ' αυτή τη γλυκιά πίκρα, γεύεσαι τα τελευταία ψίχουλα των μπισκότων που έχουν μείνει στο στόμα και έρχεται η ισορροπία... Εξαιρετικό!

Δεύτερο έρχεται το μακαρόν με την γέμιση αλμυρής καραμέλας βουτύρου. Ίσως, το αγαπημένο μου και απ' τα τέσσερα μακαρόν που έφτιαξα αυτήν την περίοδο!.. Αρχίζει έντονα, με τη γεύση της καραμέλας, νότες αλατιού εκπλήσσουν τον ουρανίσκο. Μετά τα συναισθήματα γίνονται πιο απαλά, αφού η κομψή λιπαρότητα και το άρωμα του "καμένου" βουτύρου κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Τέλος, το μπισκοτάκι καθαρίζει το στόμα, χωρίς εγωισμό, αφήνοντας και λίγο από το άρωμα σε εσάς.

Τελευταίο αλλά όχι χειρότερο από τα άλλα, το μακαρόν espresso. Αυτό όταν το δαγκώνεις καταλαβαίνεις τι θα πει espresso. Έντονη γεύση, χωρίς να σε απωθεί. Η υφή είναι διαφορετική. Μοιάζει πιο πολύ σαν πάστα παρά σαν μπισκοτάκι με γέμιση. Νιώθεις που και που και το τραγανό περίβλημα. Ωραίο και ισορροπημένο.

Γενικά, τα μακαρόν είναι δύσκολα στην παρασκευή τους, αλλά όχι ακατόρθωτα! Για κάποιον που αναζητά τις προκλήσεις, είναι ιδανικά. Καλή διασκέδαση λοιπόν και καλή τύχη!